Η παράσταση «Outro», βασισμένη στο «Ακριβώς το τέλος του κόσμου» του Ζαν-Λυκ Λαγκάρς, παρουσιαζεται στο ΠΛΥΦΑ και έχει σκηνοθεσία από τον Κωνσταντίνο Βασιλακόπουλο. Η υπόθεση ακολουθεί τον Λουκά, έναν συγγραφέα που επιστρέφει στο πατρικό του χωριό στην ελληνική επαρχία, μετά από χρόνια απουσίας. Επιθυμεί να ανακτήσει τον χαμένο χρόνο και να αντιμετωπίσει τον εαυτό του και την οικογένειά του. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η παράσταση εξερευνά τις σχέσεις στο δυσλειτουργικό οικογενειακό περιβάλλον, απομυθοποιώντας τις παραδοσιακές συγκεντρώσεις και αποκαλύπτοντας τις εσωτερικές αλήθειες που διαπραγματεύονται όλα τα μέλη της οικογένειας.

Η Γιώτα Φέστα πρωταγωνιστεί στη παράσταση, υποδυόμενη τη μητέρα της οικογένειας. Όπως αναφέρει, το ενδιαφέρον της για τη συνεργασία και η γνωριμία της με τον σκηνοθέτη ήταν οι κύριοι λόγοι που την οδήγησαν να συμμετάσχει σε αυτή τη δουλειά. Σημαντική είναι η απήχηση που νιώθει από τους υπόλοιπους ηθοποιούς, καθώς διαμορφώνεται μια δυναμική ομάδα που οδηγεί την ερμηνεία της.

Μέσα από τις αλληλεπιδράσεις των χαρακτήρων, η Φέστα προσεγγίζει το ρόλο της μητέρας και αναγνωρίζει τη σύνθετη ψυχολογία της. Παράλληλα, τονίζει ότι η εμπειρία της ως μητέρα επηρεάζει την ερμηνεία της και την καθοδηγεί στην ανασύσταση της προσωπικότητας του χαρακτήρα. Διαφορετικά ζητήματα, όπως η δυσλειτουργικότητα των οικογενειακών σχέσεων, αναλύονται και γίνονται επίκαιρα, τόσο στην επαρχία όσο και στις πόλεις.

Η Φέστα επισημαίνει τη σημασία του απογαλακτισμού και της αναζήτησης προσωπικής λύτρωσης, υπογραμμίζοντας ότι οι ήρωες της παράστασης προσπαθούν να επικοινωνήσουν, χωρίς όμως οι προσπάθειές τους να έχουν πάντα αποτέλεσμα. Αυτή η διάσταση του έργου αναδεικνύει την αδυναμία της ανθρώπινης επικοινωνίας και την ανάγκη για αληθινές συνομιλίες.

Στις θέσεις της, η ηθοποιός δηλώνει ότι η πατρική στάση του πατέρα της απέναντι στην καριέρα της την επηρέασε, δημιουργώντας μια αμφισβήτηση που την ακολουθούσε για χρόνια. Ωστόσο, επισημαίνει την άνθιση της μυθοπλασίας στην τηλεόραση, υπογραμμίζοντας την ανάγκη του κοινού για ιστορίες και διηγήσεις.

Πηγή: naftemporiki.gr